To nie jest kolejna powieść o prokuratorze Szackim, ale historia obyczajowa i historyczna. Główni bohaterowie – Grażyna i Ludwik, 80-letni staruszkowie, zostają przeniesieni w przeszłość, z powrotem do 1963 r., do dnia, gdy po raz pierwszy uprawiali seks. Miłoszewski przedstawia najpierw ich rozmowę, gdy podsumowują swoje życie, skarżą się na wiek, opowiadają o niespełnionych szansach, niewykorzystanych okazjach. Skok w przeszłość daje im szansę na ułożenie sobie życia inaczej. Świat, do którego trafiają, jest zupełnie inny od PRL, Miłoszewski wymyśla alternatywny przebieg narodowej historii. Po wojnie Polska weszła w sojusz z Francją, krajem rządzi Inżynier – Eugeniusz Kwiatkowski. Polska wysyła swe wojska na wojnę kolonialną Francji z Algierią i weterani AK dokonują pacyfikacji wsi. Gomułka to przywódca partii opozycyjnej, Gierek – szef Unii Słowiańskiej, organizacji domagającej się wyjścia z Europy, budujący kapitał na lęku wobec Niemców.
Zygmunt Miłoszewski, Jak zawsze, Grupa Wydawnicza Foksal 2017, s. 470