Nowa powieść Karpowicza zaczyna się fenomenalną stylizacją. Znajdujemy się w dworku, w domyśle w Iwaszkiewiczowskim Stawisku. W upale trwa gra pożądania homoseksualnego, a jednocześnie wszystkie postaci łączy zmarły kochanek. Karpowicz świetnie oddaje duszność uczuć, nieokreśloność ról, rzecz odrywa się od realnych postaci Iwaszkiewicza i jego żony Anny, i staje się osobnym światem, teatrem w teatrze z motywem „Snu nocy letniej”. Jednak ten wątek się kończy i następują inne opowieści, m.in. dystopia i baśń, łączą je nie tylko bohaterowie, ale przede wszystkim wątek pokonywania wstydu – przyznania się do miłości homoseksualnej. W centrum tej książki znajduje się ciało męskie, na które i kobiety, i mężczyźni patrzą z pożądaniem.
Ignacy Karpowicz, Miłość, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, s. 290