Recenzja książki: Remigiusz Ryziński, „Dziwniejsza historia”

Główni bohaterowie nie pamiętają okresu wojennego na tyle, by opowiedzieć więcej, nikt też wprost nie chce opowiadać o dobrowolnych relacjach seksualnych z Niemcami, bo to chyba najsilniejsze kulturowe tabu.

„Foucault w Warszawie”, reporterski debiut Remigiusza Ryzińskiego, przedstawiał historię gejowskiej Warszawy lat 50. „Dziwniejsza historia” kontynuuje ten temat – autor sięga okresu międzywojennego, opowiada o miejscach spotkań homoseksualistów w czasie okupacji, za Stalina i później, aż do lat 60. Wybiera na swych bohaterów zarówno gejów, jak i lesbijkę, jej historia ginie jednak, zagłuszona przez męskie relacje. Ryziński oddaje pole swoim rozmówcom, ukrywa się za ich słowami. Taki zabieg pozwala mu pokazać ich sposób myślenia, daje głos homoseksualistom urodzonym w latach 30., a więc grupie, która nie miała prawa do autoidentyfikacji, do coming outu. „Dziwniejsza historia” nęci czytelnika zakazaną historią o homoseksualizmie w czasie wojny.

Remigiusz Ryziński, Dziwniejsza historia, Czarne, Wołowiec 2018, s. 272

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.