Recenzja książki: Marjorie Perloff, „Ostrze ironii. Modernizm w cieniu monarchii habsburskiej”

Ten zbiór szkiców cesarzowej amerykańskiej krytyki literackiej Marjorie Perloff czyta się z wielkim przejęciem. A to dlatego, że ciekawie łączy ona opowieści o losach z odkrywczym obrazem twórczości pisarzy związanych z Austro-Węgrami (obchodzimy zresztą właśnie rocznicę rozpadu): Josepha Rotha, Karla Krausa, Roberta Musila, Paula Celana, Canettiego i Wittgensteina.

Ten zbiór szkiców cesarzowej amerykańskiej krytyki literackiej Marjorie Perloff czyta się z wielkim przejęciem. A to dlatego, że ciekawie łączy ona opowieści o losach z odkrywczym obrazem twórczości pisarzy związanych z Austro-Węgrami (obchodzimy zresztą właśnie rocznicę rozpadu): Josepha Rotha, Karla Krausa, Roberta Musila, Paula Celana, Canettiego i Wittgensteina. Perloff zajmuje się tym, co się nazywa „austromodernizmem”, opowiada o autorach, którzy urodzili się gdzieś na obrzeżach monarchii. Sama Perloff jest z Wiednia, skąd wyjechała w 1938 r., i od dzieciństwa słuchała opowieści o Habsburgach. Ale jej książka nie jest w żadnej mierze nostalgiczną opowieścią o Austro-Węgrzech. 

Marjorie Perloff, Ostrze ironii. Modernizm w cieniu monarchii habsburskiej, przeł. Maciej Płaza, Ossolineum, Wrocław 2018, s. 344

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.