Kafka sennych koszmarów

Recenzja książki: Franz Kafka, „Prozy utajone”

21 maja 2019

To, co dostajemy, to nie zapiski dziennikowe, tylko zbiór utworów prozatorskich, które przede wszystkim prowokują do innych niż dotychczas interpretacji.

O Kafce to już wiemy wszystko. Czyżby? Autor tego wyboru pokazuje, że Franz Kafka nie jest wcale najlepiej znanym pisarzem. A to dlatego, że to, co znamy, to są rzeczy ocalone (Kafka polecił przecież wszystko zniszczyć), opracowane i dogłębnie zredagowane przez Maxa Broda. Kafka z notesów i dzienników wygląda inaczej. Przede wszystkim wiele tekstów nie jest skończonych, bo często przerywał w połowie zdania, bywają chropawe językowo, meandryczne, ale – od razu powiedzmy – są w większości bardzo ciekawe, niepokojące. Kafka z tego wyboru to Kafka surrealistyczny, Kafka sennych koszmarów. Często pojawia się tu motyw sobowtóra, kogoś, kto jest w twoim pokoju, czasem to dziecko, czasem obcy mężczyzna.

Franz Kafka, Prozy utajone, wybór, przekład i posłowie Łukasz Musiał, PIW, Warszawa 2019, s. 352

Polityka 21.2019 (3211) z dnia 21.05.2019; Afisz. Premiery; s. 86

Oryginalny tytuł tekstu: "Kafka sennych koszmarów"

Franz Kafka

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka, pisarka i dziennikarka związana z tygodnikiem „Polityka”. Autorka zbioru esejów „Książka o czytaniu” (2012, 2016), wyboru opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana, dumna prowincja” (2017) i biografii Kornela Filipowicza „Miron, Ilia, Kornel. Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu” (2020) nominowanej do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”. Współautorka książki „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz” napisanej razem z Anną Dziewit-Meller (2021) i autorka biografii „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej” (2024). W 2025 ukazała się jej „Książka o (nie)czytaniu”. Laureatka PIK-owego Lauru przyznawanego przez Polską Izbę Książki za popularyzację czytelnictwa i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za „Jadwigę. Opowieść o Stańczakowej”. Przewodniczy kapitule Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.