Dziennik użytkownika przestrzeni

Recenzja książki: Georges Perec, „Przestrzenie”

5 listopada 2019

Ta książka, uznawana za jedną z najbardziej pogodnych i figlarnych w dorobku Pereca, ukazała się w 1974 r., cztery lata przed monumentalnym dziełem „Życie. Instrukcja obsługi”.

Ta książka, uznawana za jedną z najbardziej pogodnych i figlarnych w dorobku Pereca, ukazała się w 1974 r., cztery lata przed monumentalnym dziełem „Życie. Instrukcja obsługi”. Ale w polskim wydaniu dostajemy ją dopiero teraz. Znajdziemy w niej mnóstwo wspaniałości i typowych dla autora katalogów. Perec zastanawia się nad przestrzenią, którą zamieszkujemy: od łóżka przez budynki, aż po miasta i kraje. Ale zaczyna od samej czynności pisania, czyli od zamieszkiwania na kartce. Tworzenia akapitów czy stawiania przypisów, nawet tam, gdzie autor nie miał nic szczególnego do uściślenia. Perec w wielu swoich książkach opisywał to, czego zwykle nie zauważamy, codzienne czynności.

Georges Perec, Przestrzenie, przeł. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska, Lokator, Kraków 2019, s. 192

Polityka 45.2019 (3235) z dnia 05.11.2019; Afisz. Premiery; s. 88

Oryginalny tytuł tekstu: "Dziennik użytkownika przestrzeni"

Georges Perec

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka, pisarka i dziennikarka związana z tygodnikiem „Polityka”. Autorka zbioru esejów „Książka o czytaniu” (2012, 2016), wyboru opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana, dumna prowincja” (2017) i biografii Kornela Filipowicza „Miron, Ilia, Kornel. Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu” (2020) nominowanej do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”. Współautorka książki „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz” napisanej razem z Anną Dziewit-Meller (2021) i autorka biografii „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej” (2024). W 2025 ukazała się jej „Książka o (nie)czytaniu”. Laureatka PIK-owego Lauru przyznawanego przez Polską Izbę Książki za popularyzację czytelnictwa i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za „Jadwigę. Opowieść o Stańczakowej”. Przewodniczy kapitule Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.