Recenzja książki: Dubravka Ugrešić, „Lis”

Niezwykle piękny tekst o ponadczasowej randze literatury.

W poświęconym Tołstojowi eseju „Jeż i lis” Isaiah Berlin podzielił pisarzy – ze względu na ich twórczość, ale też indywidualne predyspozycje – na dwa zwierzęce typy. Dubravka Ugrešić jasno deklaruje w „Lisie”, po której staje stronie: Lisica „jest kłamczuchą, żonglerką pojawiającą się na targach, (...), złodziejką narażającą się na niebezpieczeństwo dla nędznego łupu”. Jest także skazaną na samotność Szeherezadą, która utrzymuje się przy życiu dopóty, dopóki będzie snuła swoje opowieści. „Lis” to nie tylko autofikcja, w której autorka, czerpiąc obficie z własnych doświadczeń, przeprowadza krytykę współczesnej kultury.

Dubravka Ugrešić, Lis, przeł. Dorota Jovanka Ćirlić, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020, s. 344