Recenzja książki: Philip Pullman, „La Belle Sauvage”

Trzymająca w napięciu powieść przygodowa.

W trylogii „Mroczne materie” Philip Pullman (obecnie już klasyk literatury młodzieżowej) zaczynał od pisanej jakby idealnie dla nastolatków „Zorzy polarnej”, by w kolejnych dwóch tomach skręcić w stronę rozważań filozoficznych i krytyki instytucji religijnych. To samo robi z nową serią, „Księgą Prochu”, gdzie otwierająca trylogię „La Belle Sauvage” to historia przygodowa, różna od tego, co dostaniemy w drugiej i trzeciej części. Mało tego, Pullman igra także z czasem – „La Belle Sauvage” skacze kilkanaście lat wstecz względem „Zorzy polarnej”, a tymczasem reszta „Księgi Prochu” rozgrywa się kilkanaście lat po wydarzeniach z „Mrocznych materii”.

Philip Pullman, La Belle Sauvage, przeł. Wojciech Szypuła, Wydawnictwo MAG, Warszawa 2020, s. 512