Leon XIV: papież na niespokojne czasy. Rzadko się zdarza w Kościele taki dobry, mądry luz

Zakonnik emanuje pozytywną energią, redaktor nie unika trudnych pytań. Są anegdoty, tematy poważne i jeszcze poważniejsze, nie ma w tej książce pobożnego nudziarstwa hagiograficznego.

Kto ciekaw nowego papieża Leona, może sięgnąć po nietuzinkową rozmowę o. Wiesława Dawidowskiego z Damianem Jankowskim, wydaną właśnie w formie książki, przyjaznej czytelnikowi, przez Towarzystwo „Więź”. Nietuzinkową z dwu powodów: rozmówcy związani są z więziowym środowiskiem soborowego, personalistycznego katolicyzmu, otwartego na świat i dialog, a ojciec Wiesław jest współbratem zakonnym (augustianinem) papieża Leona XIV.

Poznali się ćwierć wieku temu po mniszej linii w Rzymie. Dawidowski był studentem teologii i pisał doktorat ze św. Augustyna, a Robert Prevost (dziś papież Leon) przełożonym oddziału augustianów w Chicago. Ma więc o. Wiesław wiedzę o nowym papieżu poniekąd z pierwszej ręki. I dzieli się nią uczciwie z zadającym mu pytania redaktorem „Więzi” Damianem Jankowskim. Pytania kompetentne i ciekawe.

Pewnie każdy z nas, gdyby miał taką okazję, pytałby nie tylko o samego Leona, ale i o jego zakon, a także o to, co najważniejsze: czy Leon pójdzie drogą swego poprzednika Franciszka i co jego pontyfikat może przynieść w Kościele i dla świata. I właśnie o tym toczy się potoczyście ta rozmowa zakonnika z redaktorem.

Zakonnik emanuje pozytywną energią, redaktor nie unika trudnych pytań. Są anegdoty, tematy poważne i jeszcze poważniejsze, nie ma pobożnego nudziarstwa hagiograficznego. Rzadko się zdarza w naszym piśmiennictwie o Kościele taki dobry, mądry luz. W końcu papież to człowiek, jak każdy z nas, lecz dla wiernych to także przewodnik i nauczyciel w sprawie wiary, którą wyznają.

Według o. Dawidowskiego – a ma on bogaty życiorys nie tylko zakonnika, ale też globtrotera – są cztery marzenia papieża Leona, cztery główne tematy: sprawiedliwość, pokój, prawda i ekumenizm. A stoją przed nim te same wielkie wyzwania jak przed dzisiejszym pokoleniem i innymi przywódcami religijnymi i świeckimi: jak uchronić świat przed apokalipsą zgotowaną przez ludzi – ekologiczną, wojenną, depczącą prawa człowieka i etos solidarności międzyludzkiej.