W puencie tekstu otwierającego ten wybór esejów Eliot Weinberger pisze: „Wszechświat jest niczym miasto, jego przejścia są pełne cudów i osobliwości. Przemierzaj je”. To doskonała wskazówka, jak poruszać się po tym literacko-antropologicznym labiryncie. Należy otworzyć się na nieznane, dać się ponieść rytmowi frazy i uwierzyć autorowi na słowo. Trudno bowiem definitywnie osądzić, kiedy te eseje, onieśmielające wręcz erudycją, przestają być pełnymi cytatów, parafraz i odniesień apokryfami reinterpretującymi mity, podania i legendy ludów z różnych stron świata, a stają się zapierającą dech w piersiach autorską opowieścią. Poprzednia opublikowana po polsku książka Weinbergera nosiła tytuł „Z rzeczy pierwszych”.
Eliot Weinberger, Duchy ptaków, przeł. Mikołaj Denderski, Karakter, Kraków 2025, s. 320