Tylko Bach

Recenzja płyty: Rafał Blechacz, „Johann Sebastian Bach”

21 lutego 2017

Wykonania bardziej solidne niż porywające. Choć, czy zawsze trzeba porywać?

Zwycięzca konkursu chopinowskiego sprzed 12 lat Bacha grał wcześniej niż Chopina. Już we wczesnym dzieciństwie grywał na organach w kościele w rodzinnym Nakle i marzył o zostaniu organistą. W ostatnich kilkunastu latach jego repertuar został siłą rzeczy zdominowany przez muzykę Chopina, ale pojedyncze utwory Bacha grywał na recitalach. I te nagrania, które właśnie ukazują się na szóstej płycie pianisty dla Deutsche Grammophon, też nie są nowe: część została dokonana pięć lat temu w Hamburgu, reszta dwa lata temu w Berlinie.

Rafał Blechacz, Johann Sebastian Bach, Deutsche Grammophon

Polityka 8.2017 (3099) z dnia 21.02.2017; Afisz. Premiery; s. 105

Oryginalny tytuł tekstu: "Tylko Bach"

Rafał Blechacz

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.