Miej własną politykę.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Muzyka

Miód dla uszu

Recenzja płyty: Delbert McClinton, „Prick of the Litter”

materiały prasowe
Znakomita płyta z piosenkami do słuchania, śpiewania, tańczenia.

Wszystkim miłośnikom muzyki patrzącym podejrzliwie na określenia typu „indie” czy „alternatywa” należy bezwzględnie polecić najnowszą płytę Delberta McClintona. Album „Prick of the Litter” to miód dla uszu tych, którzy lubią klasyczne piosenki z melodią i staromodną konstrukcją, z podziałem na canto i refren. Nie należy też całkowicie ufać różnym wikipediom, które przy nazwisku McClintona automatycznie umieszczają zawężającą kategorię „blues singer”. McClinton nagrał po prostu znakomitą płytę z piosenkami do słuchania, śpiewania, tańczenia. Są szybkie („Skip Chaser”), kołyszące („San Miguel”) i są pięknie jazzowo-swingujące („Jones for You”). 77-letni wokalista demonstruje znakomitą formę, a towarzyszący mu zespół oferuje wsparcie najwyższej klasy. „Prick of the Litter” to zestaw utworów, których pozazdrościć mogą McClintonowi wokaliści reprezentujący każde pokolenie.

Delbert McClinton, Prick of the Litter, Hot Shot

Ocena: 5,5/6

Polityka 12.2017 (3103) z dnia 21.03.2017; Afisz. Premiery; s. 81
Oryginalny tytuł tekstu: "Miód dla uszu"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

Klasyki Polityki

Uczulenie na ludzi. Skąd się bierze ekstremalna nieśmiałość

Ekstremalna nieśmiałość – tak określa się fobię społeczną. To lęk przed byciem obserwowanym i ocenianym, przed kompromitacją i upokorzeniem. Dziś, gdy przez życie idzie się przebojem, musi być szczególnie dotkliwy. Mało teraz miejsca dla nieśmiałych.

Joanna Podgórska
17.09.2005
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną