Chociaż Lenny Kravitz, rozpoznawalny artysta mający nieprzerwanie dużą publiczność, jest dziś bagatelizowany przez krytykę, jednego nie sposób mu odmówić. Od trzech dekad konsekwentnie proponuje stylistykę z pogranicza rocka, funku i soulu zmieszanych w podobnych proporcjach.
Chociaż Lenny Kravitz, rozpoznawalny artysta mający nieprzerwanie dużą publiczność, jest dziś bagatelizowany przez krytykę, jednego nie sposób mu odmówić. Od trzech dekad konsekwentnie proponuje stylistykę z pogranicza rocka, funku i soulu zmieszanych w podobnych proporcjach. Był więc retro, zanim retro stało się tendencją numer jeden. W tekstach wpisuje się w wielką historię muzyki rozrywkowej z chęcią, czasem nawet pretensją („Obejmij mnie jak Johnny Cash/Wtedy, gdy straciłem matkę” – śpiewa na nowej płycie).
Lenny Kravitz, Raise Vibration, BMG
Polityka
37.2018
(3177) z dnia 11.09.2018;
Afisz. Premiery;
s. 81
Oryginalny tytuł tekstu: "Ojciec naśladowców"