Osoby czytające wydania polityki

„Polityka” - prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Muzyka

Bez złudzeń

Recenzja płyty: Fisz Emade Tworzywo, „Radar”

materiały prasowe
Bardzo to wszystko smutne, ale warte uwagi.

Osobliwa to płyta, inna od tego, z czym duet braci Waglewskich jest kojarzony. Do Fisz Emade Tworzywo dawno temu przylgnęła raczej etykieta „inteligentnego hip-hopu z elektroniką w tle”, tymczasem „Radar” zaczyna się od dynamicznego rock’n’rolla („Wolne dni”), by potem oscylować między archaicznym elektropopem a balladą (znakomite „Dwa ognie”). Klimat tej muzyki przypomina lata 80., ale zarówno to, jak i nawiązania do konkretnych konwencji, prezentowane jest z wyraźnie wyczuwalnym dystansem – syntezatory brzmią jak z jakiegoś snu albo onirycznego teledysku przedrzeźniającego new romantic, gitara z ostentacyjnym przesterem sprawia wrażenie cytatu ze świata, którego dawno już nie ma. Do tego dochodzą teksty Fisza, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej przygaszone ponurą, nieledwie depresyjną refleksją. Bohater tych tekstów sprawia wrażenie kogoś kompletnie pozbawionego złudzeń co do świata, którym rządzi cyniczna polityka Wielkiego Brata, a noce upływają na męczącej, niespokojnej bezsenności. Do równowagi przywracać może co najwyżej ironia albo szyderstwo. Bardzo to wszystko smutne, ale warte uwagi.

Fisz Emade Tworzywo, Radar, Grand Imperial/Dwa Ognie

Polityka 11.2019 (3202) z dnia 12.03.2019; Afisz. Premiery; s. 73
Oryginalny tytuł tekstu: "Bez złudzeń"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kultura

Mark Rothko w Paryżu. Mglisty twórca, który wykonał w swoim życiu kilka wolt

Przebojem ostatnich miesięcy jest ekspozycja Marka Rothki w paryskiej Fundacji Louis Vuitton, która spełnia przedśmiertne życzenie słynnego malarza.

Piotr Sarzyński
12.03.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną