Recenzja płyty: Enchanted Hunters, „Dwunasty dom”

Nikogo już chyba nie dziwi rehabilitacja grupy Papa Dance jako polskiego przyczółku new romantic i sophisti-popu – melodyjnej muzyki lat 80., zwykle bazującej na brzmieniach syntezatorów, ale zarazem dalekiej od prymitywizmu w formie.

Nikogo już chyba nie dziwi rehabilitacja grupy Papa Dance jako polskiego przyczółku new romantic i sophisti-popu – melodyjnej muzyki lat 80., zwykle bazującej na brzmieniach syntezatorów, ale zarazem dalekiej od prymitywizmu w formie. Trójmiejski duet Enchanted Hunters na swojej drugiej płycie (po chwalonej „Peorii”) nawiązuje właśnie do tego okresu, przesuwając jednak akcenty ku bardziej złożonym harmoniom, większej wrażliwości i jeszcze bardziej wyrafinowanej, wciąż jednak bardzo chwytliwej stylistyce, spoglądając w stronę światów soulu i jazzu. 

Enchanted Hunters, Dwunasty dom, Latarnia