Operowe sonety

Recenzja płyty: Aleksander Kunach, Chór Polskiego Radia, {oh!} Orkiestra Historyczna, Dirk Vermeulen, „Moniuszko – Sonety krymskie”

18 lutego 2020

Rok Moniuszki już minął, ale wciąż pojawiają się kolejne płyty z jego twórczością – i dobrze, bo wbrew pozorom dość słabo ją znamy.

Rok Moniuszki już minął, ale wciąż pojawiają się kolejne płyty z jego twórczością – i dobrze, bo wbrew pozorom dość słabo ją znamy. „Sonety krymskie” także rzadko bywały wykonywane, a niesłusznie. Młodzieńcze dzieło Mickiewicza pamiętamy jako cykl idyllicznych, zmysłowych, barwnych opisów krymskiej przyrody i egzotycznych zabytków, z cieniem refleksji i nostalgii przychodzącej momentami. Moniuszko idyllę w niektórych miejscach pozostawił, ale wiele sonetów (nie wszystkie wykorzystał, niektóre dostosował do swoich potrzeb) napełnił zaskakującym czasem, wręcz operowym patosem, począwszy od instrumentalnego wstępu; nader plastycznie przedstawia też burzę na morzu.

Aleksander Kunach, Chór Polskiego Radia, {oh!} Orkiestra Historyczna, Dirk Vermeulen, Moniuszko – Sonety krymskie, Polskie Radio

Polityka 8.2020 (3249) z dnia 18.02.2020; Afisz. Premiery; s. 75

Oryginalny tytuł tekstu: "Operowe sonety"

Stanisław Moniuszko

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.