Recenzja płyty: Michał Pepol, „Kora – nieskończoność”

Pepolowi udało się sprawić, że głos Kory, jej śpiew i mowa swobodnie przekraczają granice światów i lokują się w nieskończoności.

To nie są – jak znane nam z płyt Natalii Przybysz czy Ralpha Kaminskiego – nowe wersje starych piosenek Kory. Album wiolonczelisty Royal String Quartet Michała Pepola (który zresztą brał udział przy pracy nad płytą Kaminskiego) jest całkiem nowym, autorskim przedsięwzięciem artystycznym inspirowanym twórczością Kory i wykorzystującym jej głos, szept, śmiech, śpiew, a także fragmenty linii melodycznych jej przebojów, niekiedy pochodzące stamtąd riffy i bity. Pomysł, trochę jak z idei kolażu dźwiękowego Johna Oswalda, urzeczywistnił się na tej płycie w sposób niezwykły.

Michał Pepol, Kora – nieskończoność, Agora