Socrealistyczny Penderecki?

Recenzja płyty: Barry Douglas, Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyr. Andrzej Boreyko, „Krzysztof Penderecki”

13 grudnia 2022

Ta symfonia okazuje się muzyką na obecne czasy, dobrze zresztą wykonaną (Koncert fortepianowy jest grany bez przekonania, czemu trudno się dziwić).

Pamiętam pierwsze w Warszawie wykonanie Koncertu fortepianowego Krzysztofa Pendereckiego i narastające w nas poczucie zażenowania, któremu później ostro dał wyraz Andrzej Chłopecki w felietonie „Socrealistyczny Penderecki”. Osobiście nie zgadzałam się wówczas ze słowem „socrealistyczny”, bo gdzie socrealizm, a gdzie Penderecki, ale faktem jest, że to jedno z najmniej udanych dzieł kompozytora; pisząc je, nie miał do niego przekonania, nie przepadał za fortepianem, a po ataku na World Trade Center uznał za stosowne dokonać zmian, dopisując chorał wraz z dzwonami, które przypominają kremlowskie kuranty.

Barry Douglas, Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyr. Andrzej Boreyko, Krzysztof Penderecki, Filharmonia Narodowa/CD Accord

Polityka 51.2022 (3394) z dnia 13.12.2022; Afisz. Premiery; s. 79

Oryginalny tytuł tekstu: "Socrealistyczny Penderecki?"

Krzysztof Penderecki

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.