Dokument bez tytułu
Paszporty POLITYKI

Weronika Szczawińska

Teatr. Nominowani: Weronika Szczawińska

Weronika Szczawińska Weronika Szczawińska Leszek Zych / Polityka
Szczawińską szczególnie interesują mechanizmy działania pamięci i postpamięci, dekonstruuje mity i legendy.

Reżyserka teatralna, dramaturżka i kulturoznawczyni, ur. w 1981 r. w Warszawie. Absolwentka MISH na UW i reżyserii w warszawskiej Akademii Teatralnej. Właśnie obroniła doktorat w Instytucie Sztuki PAN, jest kierowniczką artystyczną Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu. Pracuje z dramaturżką Agnieszką Jakimiak, aktorem Piotrem Wawerem jr. i kompozytorem Krzysztofem Kaliskim.

Szczawińską szczególnie interesują mechanizmy działania pamięci i postpamięci, dekonstruuje mity i legendy, tworzone w celu budowy i cementowania wspólnot. „Upominam się o prawdę fragmentu, śladu, resztki, o wyławianie z archiwum pamięci wszystkich tych rzeczy, które zostały zaniedbane” – mówiła w wywiadach. Krytycznie przygląda się także konstrukcji płci. Jej spektakle mają formę esejów, aktorstwo jest ekspresywne, antypsychologiczne i zharmonizowane z ruchem scenicznym. W „Źle ma się kraj” inspirowanym esejem Tony’ego Judta (Teatr Polski w Bydgoszczy) dzisiejszą ślepą wiarę w wolny rynek i konkurencję przeciwstawiała kierującej się myśleniem wspólnotowym powojennej Europie. „Jak być kochaną” z Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie było esejem o potrzebie osobistej historii walczącej z chęcią wpisania jej w szerszą, wojenną i heroiczną opowieść.

Krytycy nominujący do Paszportu POLITYKI docenili ostatnie dokonania reżyserki, w których analizuje legendę Konrada Swinarskiego i portret mieszczaństwa w powieściach Małgorzaty Musierowicz. „Za wyjątkowy, spójny i konsekwentny język teatralny niezależny od mód; za »Jeżycjadę« przepisaną na wywrotowy koncert o mieszczańskiej neurozie i wyparciu, za najlepszy spektakl sezonu Swinarski w Starym Teatrze – sceniczny esej »Geniusz w golfie« – pisał w nominacji Witold Mrozek. Paweł Soszyński swoją uzasadniał następująco: „Za mistrzostwo teatralnej dykcji i konsekwentne budowanie własnego języka artystycznego. Za »Geniusza w golfie« – spektakl błyskotliwy i ironiczny, niepokorny i w pełni świadomy medium teatralnego”.

***

Oni nominowali:

Anna R. Burzyńska („Didaskalia”, UJ), Łukasz Drewniak („Dziennik Polski”, Teatralny.pl), Jacek Kopciński („Teatr”), Wojciech Majcherek (TVP), Witold Mrozek („Gazeta Wyborcza”, „Krytyka Polityczna”), Grzegorz Niziołek („Didaskalia”, UJ), Jacek Sieradzki („Dialog”), Paweł Soszyński (Dwutygodnik.com), Mike Urbaniak (Polskie Radio RDC), Jacek Wakar (Polskie Radio Dwójka).

***

Ponadto zgłoszeni zostali:

Michał Borczuch (reżyser), Katarzyna Borkowska (scenografka), Iga Gańczarczyk (dramaturżka, reżyserka), Marta Guśniowska (dramatopisarka), Marcin Hycnar (aktor, reżyser), Dorota Ignatjew (aktorka, dyrektorka Teatru Zagłębia w Sosnowcu), Agnieszka Jakimiak (dramaturżka), Piotr Kruszczyński (reżyser, dyrektor Teatru Nowego w Poznaniu), Ewelina Marciniak (reżyserka), Paweł Passini (reżyser), Jacek Poniedziałek (aktor, reżyser), Adam Sajnuk (reżyser), Agata Siwiak (kuratorka), Teatr Improwizowany Klancyk, Wojciech Ziemilski (reżyser).

Polityka 50.2014 (2988) z dnia 09.12.2014; Paszporty POLITYKI 2014; s. 91
Oryginalny tytuł tekstu: "Weronika Szczawińska"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Sport

Kryzys Igi: jak głęboki? Wersje zdarzeń są dwie. Po długiej przerwie Polka wraca na kort

Iga Świątek wraca na korty po dwumiesięcznym niebycie na prestiżowy turniej mistrzyń. Towarzyszy jej nowy belgijski trener, lecz przede wszystkim pytania: co się stało i jak ta nieobecność z własnego wyboru jej się przysłużyła?

Marcin Piątek
02.11.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną