Miej własną politykę.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Teatr

Oszukani i zdradzeni

Recenzja spektaklu: "Paw Królowej", reż. Paweł Świątek

Od lewej: Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki, Paulina Puślednik i Wiktor Loga – Skarczewski. Od lewej: Małgorzata Zawadzka, Szymon Czacki, Paulina Puślednik i Wiktor Loga – Skarczewski. Michał Lepecki / Agencja Gazeta
Młody reżyser wystawił rapowaną powieść Masłowskiej sprzed siedmiu lat – okazuje się wciąż aktualna, może nawet bardziej niż przed laty.

Na korcie do squasha zmiksowanym ze studiem nagraniowym czwórka aktorów (Małgorzata Zawadzka, Wiktor Loga-Skarczewski, Paulina Puślednik i Szymon Czacki) rapuje, śpiewa, gulgocze i wypluwa rymowanki autorki. Przetworzone slogany reklamowe, refreny piosenek, tytuły książek, gazetowe i portalowe nagłówki, znane nazwiska, Unia Europejska i wszystko inne, co miesza się w mózgu współczesnego Polaka – tworzą parującą, fermentującą papkę, nawóz użyźniający i zatruwający jednocześnie codzienne Polaków rozmowy. Z tej papki ulepieni są bohaterowie: Pitz Patrycja – najbrzydsza laska w mieście, czego nie ukryją nawet markowe ubrania, Retro Stanisław – schodzący artysta we własnym mniemaniu rockowy, Szymon – jego oszukańczy agent, oraz Przesik Anna – jednodniowa poetka neolingwistka.

U Masłowskiej śmieszni, straszni i żałośni, jak celebryci jednorazowego użytku, twory „Faktu” czy Pudelka, które uwierzyły, że naprawdę są kimś, w spektaklu Świątka są już tylko żałośni. Ofiary niespełnionych obietnic Unii Europejskiej – „Ta piosenka powstała za pieniądze z Unii Europejskiej” to powracający po wielokroć refren spektaklu – o klasie średniej, o bogactwie, konsumpcji na światową skalę, która pozwoli im wreszcie przestać być Polakami i stać się co najmniej Skandynawami. Kolejne pokolenie polskich zdradzonych i oszukanych.

Dorota Masłowska, Paw Królowej, reż. Paweł Świątek, Stary Teatr w Krakowie

Polityka 46.2012 (2883) z dnia 14.11.2012; Afisz. Premiery; s. 73
Oryginalny tytuł tekstu: "Oszukani i zdradzeni"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

Klasyki Polityki

Uczulenie na ludzi. Skąd się bierze ekstremalna nieśmiałość

Ekstremalna nieśmiałość – tak określa się fobię społeczną. To lęk przed byciem obserwowanym i ocenianym, przed kompromitacją i upokorzeniem. Dziś, gdy przez życie idzie się przebojem, musi być szczególnie dotkliwy. Mało teraz miejsca dla nieśmiałych.

Joanna Podgórska
17.09.2005
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną