Teatr

Operetka nieoperetkowa

Recenzja spektaklu: „Operetka”, reż. Jerzy Lach

„Operetka”, reż. Jerzy Lach „Operetka”, reż. Jerzy Lach Wojciech Olszanka / East News
W zestawieniu z prostą scenografią à la art deco i iście operetkowymi kostiumami spełnia swoje zadanie, solidnie poprowadzona przez Przemysława Fiugajskiego.

Sama Rita Gombrowicz patronowała przedsięwzięciu (i była na premierze): pierwszej adaptacji „Operetki” Witolda Gombrowicza na operę. I rzeczywiście – młody bydgoski kompozytor Michał Dobrzyński zrobił z operetki operę, choć lżejszą: zamiast stylizacji na wiedeńskość, jaką w didaskaliach przewidział autor sztuki, mamy tu inną stylizację: na zjadliwy, satyryczny neoklasycyzm lat 30. XX w. W zestawieniu z prostą scenografią à la art deco i iście operetkowymi kostiumami spełnia swoje zadanie, solidnie poprowadzona przez Przemysława Fiugajskiego. Ciekawym pomysłem jest powierzenie roli Mistrza Fiora kontratenorowi (Jan Jakub Monowid). I on, i pozostali śpiewacy, zwłaszcza Anna Radziejewska (księżna Himalaj), Barbara Zamek (Albertynka), Tomasz Rak (Szarm), Artur Janda (Profesor) i Piotr Pieron (Hufnagiel), są nie tylko sprawni wokalnie, ale też przekonujący aktorsko, co jest zasługą reżysera Jerzego Lacha. Nie jest to może spektakl bardzo odkrywczy, ale wdzięczny i wart obejrzenia.

Michał Dobrzyński, Operetka, reż. Jerzy Lach, Warszawska Opera Kameralna

Polityka 17.2015 (3006) z dnia 21.04.2015; Afisz. Premiery; s. 79
Oryginalny tytuł tekstu: "Operetka nieoperetkowa"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Wyjątkowo długie wolne po Nowym Roku. Rodzice oburzeni. Dla szkół to konieczność

Jeśli ktoś się oburza, że w szkołach tak często są przerwy w nauce, niech zatrudni się w oświacie. Już po paru miesiącach będzie się zarzekał, że rzuci tę robotę, jeśli nie dostanie dnia wolnego ekstra.

Dariusz Chętkowski
04.12.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną