Recenzja spektakli: „Nieznośnie długie objęcia”, reż. Iwan Wyrypajew, „Płatonow”, reż. Konstantin Bogomołow

Oba spektakle mają momenty świeżości, a ich chłód dobrze kontrastuje z dzisiejszym rozpaleniem i nadmiarem emocji.

Kompleks Stanisławskiego i kosmici patronują najnowszym polskim produkcjom dwóch ważnych rosyjskich reżyserów. Aktorzy w „Nieznośnie długich objęciach” Wyrypajewa i w „Płatonowie” Bogomołowa (obie sztuki w świetnych przekładach Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej) mają zakaz „piereżiwanja”, wcielania się w postacie. Pierwsi – świetny kwartet Karolina Gruszka, Julia Wyszyńska, Dobromir Dymecki i Maciej Buchwald – podają historie o zagubionych życiowo hipsterach, niczym konferansjerzy. Drudzy – gwiazdy Starego Teatru, obsadzone nie tylko wbrew płci, ale często też wiekowi, na czele z grającą Płatonowa Anną Radwan-Gancarczyk – podają tekst „na biało”, z dystansem.

Nieznośnie długie objęcia, reż. Iwan Wyrypajew, Teatr Powszechny w Warszawie i Łaźnia Nowa w Krakowie, Płatonow, reż. Konstantin Bogomołow, Stary Teatr w Krakowie