Sposób na Rossiniego

Recenzja spektaklu: „Turek we Włoszech”, reż. Christopher Alden

28 marca 2017

Łukasz Goliński jako Selim i Edyta Piasecka w roli Fiorilli Jacek Domiński / Reporter

Libretto tej jednej z bardziej lubianych oper Rossiniego jest dość zagmatwane w stylu commedii dell’arte.

Libretto tej jednej z bardziej lubianych oper Rossiniego jest dość zagmatwane w stylu commedii dell’arte. Jest stary mąż, żona trzpiotka, egzotyczny Turek, druga heroina itp. Ale obecny jest tam też element wyłamujący się ze schematu: postać poety, który inspiruje się biegiem wydarzeń i na ich podstawie, na bieżąco, tworzy komedię. O ile u Rossiniego jest to postać poboczna, choć obecna niemal przez cały czas, o tyle w nowej realizacji amerykańskiego reżysera staje się pierwszoplanowa: to on jest tu twórcą dialogów i ustawia po swojemu postaci. Alden przyznaje, że inspirował się dziełem Luigiego Pirandella „Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora”.

Gioacchino Rossini, Turek we Włoszech, reż. Christopher Alden, Teatr Wielki – Opera Narodowa

Polityka 13.2017 (3104) z dnia 28.03.2017; Afisz. Premiery; s. 83

Oryginalny tytuł tekstu: "Sposób na Rossiniego"

opera

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.