Zawrót głowy

Recenzja spektaklu: „Umarłe miasto”, reż. Mariusz Treliński

20 czerwca 2017

Marietta (Marlis Petersen) i Pierrot (Michał Partyka) Jacek Domiński / Reporter

Mroczne dzieło, opatrzone ilustracyjną, ekspresjonistyczną muzyką.

To dzieło młodego, zaledwie 23-letniego kompozytora (w przyszłości uznanego twórcy hollywoodzkiego i laureata dwóch Oscarów), a zarazem obraz dekadencji. Bohater, Paul, mieszka w Brugii, którą nazywa umarłym miastem – tak samo jak on sam skupionym na pięknej przeszłości. Po śmierci żony nie jest w stanie wyjść z żałoby, póki nie spotyka kobiety łudząco do niej podobnej. W obsesyjnych majakach nawiązuje z nią romans, ale widząc, że nie spełnia jego oczekiwań, morduje ją. Jest to więc dzieło mroczne, opatrzone ilustracyjną, ekspresjonistyczną muzyką.

Erich Wolfgang Korngold, Umarłe miasto, reż. Mariusz Treliński, Teatr Wielki – Opera Narodowa

Polityka 25.2017 (3115) z dnia 20.06.2017; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Zawrót głowy"

Mariusz Treliński

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.