Teatr

Wieczór obyczajowy

Recenzja spektaklu: „Fredriana”, chor. Conrad Drzewiecki i Anna Hop

Joanna Drabik jako Elwira i Demeter Kóbor w roli Wacława. „Mąż i żona” w choreografii Anny Hop. Joanna Drabik jako Elwira i Demeter Kóbor w roli Wacława. „Mąż i żona” w choreografii Anny Hop. Ewa Krasucka / Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie
Genialnie zainscenizowane miłosne perypetie bohaterów.

Conrad Drzewiecki, pogrzebany w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, odżył w Polskim Balecie Narodowym. Dzięki 200. rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki udało się wskrzesić opartą na „Zemście” Aleksandra Fredry „Przypowieść sarmacką” do uwertury fantastycznej „Bajka” – bezpretensjonalny, kolorowy i przyjemny w odbiorze balet. Wartka i skupiona na miłosnych epizodach akcja jest prowadzona równolegle po obu stronach muru oddzielającego posesje Cześnika i Rejenta (ciekawe rozwiązanie pozwalające „czytać” kilka stron tekstu jednocześnie). Choreograficznie Drzewiecki stworzył „folklor tańczony na bazie klasyki”, w którego staropolskim klimacie artyści PBN dobrze się sprawdzili.

Fredriana, chor. Conrad Drzewiecki i Anna Hop, Teatr Wielki – Opera Narodowa

Polityka 16.2019 (3207) z dnia 16.04.2019; Afisz. Premiery; s. 95
Oryginalny tytuł tekstu: "Wieczór obyczajowy"
Reklama