Recenzja spektaklu: „Così fan tutte”, reż. André Heller-Lopes

Mariusz Kwiecień zapowiadał, że jako szef artystyczny Opery Wrocławskiej będzie zapraszał nie tylko gwiazdy, ale też śpiewaków dopiero rozpoczynających drogę artystyczną, by dać im okazję efektownego debiutu.

Mariusz Kwiecień zapowiadał, że jako szef artystyczny Opery Wrocławskiej będzie zapraszał nie tylko gwiazdy, ale też śpiewaków dopiero rozpoczynających drogę artystyczną, by dać im okazję efektownego debiutu. Tak już się dzieje: w pierwszym przedstawieniu z publicznością pod tą dyrekcją przeważający udział mają właśnie młodzi soliści. Brazylijski reżyser, znany już publiczności wrocławskiej z realizacji „Don Giovanniego” Mozarta sprzed dwóch lat, zlokalizowanego w bibliotece szpitala psychiatrycznego, zrealizował „Così fan tutte” tradycyjnie, ale za to w dwóch wersjach, klasycznej i współczesnej (różniących się umeblowaniem, strojami i drobiazgami w reżyserii), losowanych podczas uwertury.

Wolfgang Amadeus Mozart, Così fan tutte, reż. André Heller-Lopes, Opera Wrocławska