Zbroje i dżinsy

Recenzja spektaklu: „Straszny dwór”, reż. Ilaria Lanzino

20 lipca 2021

„Straszny dwór”, reż. Ilaria Lanzino Michał Leśkiewicz

Poznański Teatr Wielki idzie do remontu, ale artyści nie milkną.

Poznański Teatr Wielki idzie do remontu, ale artyści nie milkną. Pierwszą premierą poza gmachem, w hali AWF, była opera patrona teatru Stanisława Moniuszki. „Straszny dwór” był przedmiotem zeszłorocznego międzynarodowego konkursu European Opera-directing Prize; edycja ta miała miejsce właśnie w Poznaniu. Wygrała młoda włoska reżyserka Ilaria Lanzino, a ta premiera jest realizacją nagrody. Jurorom przypadło do gustu połączenie tradycji ze współczesnością, choć przeciętnemu widzowi wizja ta może wydać się nieco zagmatwana. Lanzino umieściła męskich bohaterów w dawnym dekorze, w zbrojach i z husarskimi skrzydłami, a kobiety – w strojach współczesnych: wąskich dżinsach i kolorowych koszulkach (dwór w Kalinowie to geometryczna konstrukcja na kształt dzieł Katarzyny Kobro).

Szczegóły: operavision.eu

Stanisław Moniuszko, Straszny dwór, reż. Ilaria Lanzino, Teatr Wielki w Poznaniu

Polityka 30.2021 (3322) z dnia 20.07.2021; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Zbroje i dżinsy"

Stanisław Moniuszko

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.