Księgi Jakubowe albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych”, niemal tysiącstronicowe, bogate w wątki i perspektywy opus magnum noblistki może być materiałem na bardzo różne spektakle. Ewelina Marciniak sięgała po powieść dwukrotnie i za pierwszym razem (warszawski Teatr Powszechny, 2016 r.) wyszła jej opowieść o doświadczeniu mistycznym, a za drugim (hamburski Thalia Theater, 2021 r.) rolę główną grały tematy uchodźców, kobiet i tolerancji. Michał Zadara w historii sekty Jankiela Lejbowicza vel Jakuba Franka, przemierzającej XVIII-wieczną Polskę, część Azji i Europy, od błota Podola po dwór w Niemczech, zobaczył opowieść o poszukiwaniu tyleż wolności i lepszego świata, co możliwości awansu społecznego w silnie zhierarchizowanym, feudalnym i opartym na przemocy świecie, w którym każdy broni swojej pozycji i bezwzględnie wykorzystuje przysługującą mu z jej racji władzę.
Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe, reż. Michał Zadara, Teatr Narodowy w Warszawie