Recenzja spektaklu: „Rękopis znaleziony w Saragossie. Dziedzictwo Gomelezów”, reż. Grzegorz Jarzyna

W XIX-wiecznym szkatułkowym dziele Jana Potockiego w owianych złą sławą hiszpańskich górach Sierra Morena spotykają się czasy, religie, uczucia i idee.

W XIX-wiecznym szkatułkowym dziele Jana Potockiego w owianych złą sławą hiszpańskich górach Sierra Morena spotykają się czasy, religie, uczucia i idee. Grzegorz Jarzyna i Roman Pawłowski-Felberg, scenarzyści spektaklu w Teatrze Polskim, potraktowali to jako inspirację do własnej opowieści. Trzyipółgodzinna, wykorzystuje konwencję modnego gatunku filmowego, w którym bohater dostaje zaproszenie do uczestnictwa w tajemniczej grze. Młody Alex (Wojciech Siwek) przechodzi kolejne „levele” w grze osadzonej w uniwersum powieści Potockiego, a zadania wyznacza mu głos mistrza (Andrzej Seweryn). Z czasem się okazuje, że prawdziwym celem gry jest sukcesja. Oto ród Gomelezów, którego członkowie zachowują się jak bohaterowie serialowej „Sukcesji”, właśnie szuka następcy tronu.

Rękopis znaleziony w Saragossie. Dziedzictwo Gomelezów, reż. Grzegorz Jarzyna, Teatr Polski w Warszawie