Hoffmannów dwóch

6 stycznia 2008

„Opowieści Hoffmanna” Jacquesa Offenbacha w dwa tygodnie po premierze w Operze Narodowej zawitały na deski łódzkiego Teatru Wielkiego w reżyserii Giorgia Madii, dawnego tancerza zespołu Béjarta. Ten spektakl również jest uwspółcześniony, ale wizualnie nie tak ponury jak warszawski dzięki wyrafinowanej scenografii Brunona Schwengla. Tu skorzystano wyłącznie z polskich wykonawców. Mamy więc przegląd czołowych solistek tej sceny (najlepsze są Dorota Wójcik jako Antonia i Bernardetta Grabias jako Niklaus). Kłopot był jednak z rolą główną. Obaj tenorzy zachorowali, na premierę w ostatniej chwili sprowadzono Pawła Wundera, który nie znał reżyserii, więc śpiewał z boku z proscenium, podczas gdy sam reżyser odgrywał Hoffmanna na scenie. Ten zabieg nawet się bronił: wyglądało to, jakby bohater dystansował się od własnej przeszłości, o której opowiada.

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.