Habemus Peiper

Recenzja wystawy: „Papież Awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie”

26 maja 2015

Marek Włodarski,(Henryk Streng) „Pan z fajką”, 1926 r. Krzysztof Wilczyński / Muzeum Narodowe w Warszawie

Ekspozycja gromadzi dzieła zarówno twórców, którzy inspirowali Peipera, i tych, których on inspirował, a zwłaszcza wszystkich, z którymi kooperował.

Za przydługim tytułem, którego część pierwsza brzmi intrygująco, a druga zniechęcająco, kryje się wystawa ważna, bo opowiadająca o złotych latach polskiej awangardy. Narrację postanowiono zbudować wokół postaci Tadeusza Peipera, twórcy czasopisma „Zwrotnica” i bodaj najważniejszego ideologa nowych nurtów w kulturze pierwszych dekad XX w. Awangardowe ostrogi zdobywał w Madrycie, by następnie przeszczepiać je na rodzimy grunt. Wprawdzie sam bohater wystawy nie malował ani nie rzeźbił, ale z powodzeniem czynili to ci, którzy go otaczali. Ekspozycja gromadzi więc dzieła (ponad 270 eksponatów!) zarówno twórców, którzy inspirowali Peipera, i tych, których on inspirował, a zwłaszcza wszystkich, z którymi kooperował. Opowieść poprowadzona jest chronologicznie mniej więcej do lat 30. XX w. Kurator wystawy Piotr Rypson zrobił wiele, by nadać ekspozycji rozmach i wysoką artystyczną jakość.

Papież Awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie, Muzeum Narodowe w Warszawie, wystawa czynna do 6 września

Polityka 22.2015 (3011) z dnia 26.05.2015; Afisz. Premiery; s. 69

Oryginalny tytuł tekstu: "Habemus Peiper"

sztuki wizualne

Piotr Sarzyński

Z wykształcenia socjolog. W „Polityce” od 1986 r. Zajmuje się problematyką kulturalną, a szczególnie popularyzacją sztuki, architekturą i designem. W latach 1988–96 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”). Autor pięciu książek, m.in. „Przewodnika po rynku malarstwa” i „Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko”.