Renesansowa terapia

Recenzja wystawy „Brescia. Renesans na północy Włoch. Moretto-Savoldo-Moroni. Rafael-Tycjan-Lotto”

7 czerwca 2016

Rafael, Chrystus błogosławiący, ok. 1505–06 r. Muzeum Narodowe w Warszawie

Do nastroju wyciszenia doskonale dopasowuje się wysmakowana i dyskretna aranżacja Borisa Kudlički.

Na szczęście wystawa nie jest tak nudna jak jej długaśny tytuł. Wręcz przeciwnie. Jak w dobrym filmie sensacyjnym już na początku, czyli przy wejściu, następuje estetyczne trzęsienie ziemi pod postacią niedużego, ale pięknego obrazu Rafaela. A później napięcie, jeśli nie rośnie, to w każdym razie nie spada. Choć może słowo „napięcie” nie jest tu najwłaściwsze, bo mamy do czynienia z kwintesencją sztuki renesansu; malarstwem przesyconym harmonią, spokojem, duchowością. Zespół ciekawych dzieł wypożyczonych z kolekcji północnowłoskich uzupełniono obrazami ze zbiorów krajowych, głównie zresztą własnych. Plus meble, monety, rzemiosło artystyczne i zbroje, tworzące interesujące uzupełnienie płócien.

Brescia. Renesans na północy Włoch. Moretto-Savoldo-Moroni. Rafael-Tycjan-Lotto, Muzeum Narodowe w Warszawie, wystawa czynna do 28 sierpnia

Polityka 24.2016 (3063) z dnia 07.06.2016; Afisz. Premiery; s. 77

Oryginalny tytuł tekstu: "Renesansowa terapia"

sztuki wizualne

Piotr Sarzyński

Z wykształcenia socjolog. W „Polityce” od 1986 r. Zajmuje się problematyką kulturalną, a szczególnie popularyzacją sztuki, architekturą i designem. W latach 1988–96 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”). Autor pięciu książek, m.in. „Przewodnika po rynku malarstwa” i „Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko”.