Poezja z kopytami

Recenzja wystawy: „Kossakowie”

9 sierpnia 2016

Jerzy Kossak, Polowanie par force, 1935 r. Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie / materiały prasowe

W tej rodzinie mężczyźni malowali. Z różnym zresztą skutkiem, bo Juliusz był wybitnym batalistą, jego syn Wojciech – niezłym, ale wnuk Jerzy już kiepskim. Zaś o Karolu i Leonie pamiętają tylko historycy sztuki. Kobiety z kolei pisały. I to nie najgorzej, by przypomnieć, że mowa o Zofii Kossak, Magdalenie Samozwaniec i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Ich tomiki pokazano na wystawie, choć oczywiście dominują obrazy. Ponad dwieście, w większości poświęconych koniom w ich różnych rolach.

Kossakowie, PGS Sopot, do 2 października

Polityka 33.2016 (3072) z dnia 09.08.2016; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Poezja z kopytami"

sztuki wizualne

Piotr Sarzyński

Z wykształcenia socjolog. W „Polityce” od 1986 r. Zajmuje się problematyką kulturalną, a szczególnie popularyzacją sztuki, architekturą i designem. W latach 1988–96 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”). Autor pięciu książek, m.in. „Przewodnika po rynku malarstwa” i „Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko”.