Epitafium dla postępu

Recenzja wystawy: „Subiektywny atlas architektury modernistycznej”

5 marca 2019

Nicolas Grospierre, Muzeum Kosmosu i Lądowisko dla Helikopterów, Trypolis, Liban 2010 r. Nicolas Grospierre / materiały prasowe

Przepiękne epitafium dla wielkiej, choć ostatecznie upadłej idei XX w., której na imię było „nowoczesność”.

Wydaje się, że trudno byłoby znaleźć bardziej niefotogeniczny temat niż architektura powojennego modernizmu. Banalna, powtarzalna, przewidywalna. Tymczasem autor nie tylko pozostaje jej wierny od blisko dwu dekad, ale udowadnia, że potrafi być wręcz fascynująca. Za to zresztą został doceniony, odbierając Paszport POLITYKI za 2012 r. Tym razem, po raz pierwszy, zostały na wystawie zestawione ze sobą fotografie pochodzące z jego dwu cykli: „Modern Forms” i „Modern Spaces”. Ten pierwszy to wizerunki modernistycznych budowli, ten drugi – wnętrz. Cierpliwie wyszukiwanych od USA po Rosję, od Sri Lanki po Liban, od Australii po Amerykę Południową.

Nicolas Grospierre, Subiektywny atlas architektury modernistycznej, Galeria Instytutu Fotografii Fort w Warszawie, do 7 kwietnia

Polityka 10.2019 (3201) z dnia 05.03.2019; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Epitafium dla postępu"

sztuki wizualne

Piotr Sarzyński

Z wykształcenia socjolog. W „Polityce” od 1986 r. Zajmuje się problematyką kulturalną, a szczególnie popularyzacją sztuki, architekturą i designem. W latach 1988–96 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”). Autor pięciu książek, m.in. „Przewodnika po rynku malarstwa” i „Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko”.