Recenzja wystawy: „Barbara Falender”

Na wystawie zgromadzono dzieła pochodzące z różnych okresów twórczych.

Działająca przy stołecznym Teatrze Wielkim galeria konsekwentnie realizuje program, który można by nazwać „panoramą klasyków polskiej sztuki nieprogresywnej ostatniego półwiecza”. Tym razem wybór padł na rzeźbiarkę, która wielokrotnie podkreślała swą fascynację i twórczą inspirację dorobkiem Aliny Szapocznikow. Faktycznie, obie artystki sporo łączy: duża emocjonalność, odwaga w pokazywaniu erotyki i kobiecości, biologiczność. Można powiedzieć, że większość prac, które wyszły z pracowni Falender przez niemal 50 lat pracy oscylowało między dwiema wielkimi narracjami: Erosem i Tanatosem. Z jednej więc strony seksualność, witalność, nagość. Z drugiej – przemijanie, rozpad, odchodzenie.

Barbara Falender, Galeria Opera, Warszawa, do 6 grudnia