Recenzja wystawy: „Opowieści okrutne, Aleksandra Waliszewska i symbolizm”

Metafora goni tu metaforę, śmierć splata się z erotyką, młodość nieoczekiwanie przechodzi w starość.

Bohaterka wystawy jest nie tylko znaną malarką, ale – rzec by można – artystyczną celebrytką, co w sztuce zdarza się raczej rzadko. Na Instagramie jej poczynania śledzi 117 tys. osób. Aż dziw bierze, że Waliszewska nie miała dotychczas porządnej monograficznej prezentacji, choć aktywna i ceniona jest już od blisko dwu dekad. Na szczęście tę lukę z nawiązką nadrobiła obecna ekspozycja. Przygotowana ze starannością i rozmachem, do jakich MSN przyzwyczaiło swoich bywalców. Ciekawe, że kuratorki wystawy nie ograniczyły się do zaprezentowania dorobku artystki, ale postanowiły nadać mu historyczny kontekst.

Opowieści okrutne, Aleksandra Waliszewska i symbolizm, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, do 2 października