Recenzja wystawy: „Istnieją dwa rodzaje piękna: piękno a) i piękno b)”

Wystawa zahacza o jeden z najbardziej „gorących” tematów w sztuce XX w.: o to, gdzie przebiega granica między twórczością a codziennością, dziełem a produktem, materią artystyczną i użytkową.

Wystawa zahacza o jeden z najbardziej „gorących” tematów w sztuce XX w.: o to, gdzie przebiega granica między twórczością a codziennością, dziełem a produktem, materią artystyczną i użytkową. Dyskusję zapoczątkował u progu minionego stulecia Marcel Duchamp, wysyłając na wystawę, jako dzieło sztuki, kupiony w sklepie z sanitariatami pisuar. I przez kolejne dziesięciolecia trwało nieustanne przeciąganie liny między przekonującymi, że dziełem sztuki jest to, co artysta za takowe uzna (piękno a) a próbującymi przechować jakieś uniwersalne kryteria artystycznej wartości, jak warsztat, walory estetyczne czy duchowość (piękno b).

Mariusz Kruk, Istnieją dwa rodzaje piękna: piękno a) i piękno b), Molski Gallery, Poznań, do 30 listopada