Ta wystawa jest w równym stopniu wydarzeniem kulturalno-obyczajowym, co artystycznym. Oto bowiem, po raz pierwszy w historii, dużej autorskiej wystawy doczekał się w Polsce Zbigniew Rybczyński. Wiadomo, że łatwo nie było; artysta mieszkał i pracował od wielu lat w USA, do nas docierały jeno okruchy informacji o jego osiągnięciach. Zapewne wiele osób widziało nagrodzone Oscarem „Tango”, ale już nie jego nowatorskie wideoklipy czy eksperymentalne filmy z drugiej połowy lat 80., z „Orkiestrą” na czele.
Wystawa ładnie zbiega się w czasie z 60 rocznicą urodzin artysty, ale też z jego dość zaskakującą deklaracją o powrocie na stałe do Polski (uczył będzie w Nowym Sączu animacji i efektów specjalnych). Na wystawie zgromadzono zarówno filmowe, jak i elektroniczne obrazy Rybczyńskiego. Ale nie tylko. Twórca sam o sobie pisze: „stałem się eksperymentatorem, badaczem, inżynierem i programistą”. W Starym Browarze pokazano także szkice, rysunki, wykresy i dokumentację tych nowatorskich poszukiwań nowych technologii, nowych zastosowań i przestrzeni dla obrazu. To praktycznie nieznany, dyskusyjny, ale i niezwykle ciekawy wątek w dorobku Rybczyńskiego.