Brazylijski kierowca Lucas Di Grassi wygrał historyczny – bo debiutancki – wyścig Formuły E, w której ścigają się ze sobą bolidy elektryczne. Pierwszy konkurs odbył się na torze w Pekinie.
Swoje zwycięstwo Di Grassi zawdzięczał tyleż własnym umiejętnościom, co groźnej kolizji dwóch pretendentów do pierwszego miejsca. Nicolas Prost oraz Nick Heidfeld zderzyli się ze sobą na ostatnim zakręcie wyścigu.
Następny z dziesięciu wyścigów zaplanowanych na premierowy sezon Formuły E odbędzie się 22 listopada w Malezji.
[Poniższy tekst ukazał się w POLITYCE w grudniu 2013 roku].
*
Niski, przylepiony do betonowej nawierzchni niczym płaszczka, srebrny bolid Formuły E rusza z miejsca z niewiarygodnym przyspieszeniem wprost w stronę dziennikarzy. Serce skacze do gardła, a nogi odruchowo w bok, choć rozum mówi, że nie zdążymy uciec. Kierowca równie błyskawicznie zwalnia i bierze ostry skręt, zarzucając tyłem pojazdu. Znad opon unoszą się gęste i siwe jak mgła kłęby dymu spalonej gumy.
Maszyna wygląda łudząco podobnie do bolidów Formuły 1, a jednak różnica jest uderzająca – brakuje charakterystycznego, przechodzącego w wycie warkotu silnika, tej jedynej w swoim rodzaju orkiestry cylindrów i tłoków przemieszczanych w sercu bolidu F1 z przeciążeniem ponad 9 tys. g. Jednostką napędową prezentowanego pojazdu jest silnik elektryczny. O imponujących osiągach, niewiele ustępujący klasycznym konstrukcjom spalinowym, za to nieporównywalnie mniej hałaśliwy.
Kierowca, znany z zawodów F1 Brazylijczyk Lucas di Grassi, testujący obecnie opony dla firmy Pirelli, przyznaje, że właśnie to zrobiło na nim największe wrażenie. – Dzięki temu, że silnik jest tak cichy, wreszcie słyszę wyraźnie całą resztę.
Bo zupełnie cicho mimo wszystko nie jest. Opony uderzają o nierówności nawierzchni, upiornie piszczą przy hamowaniu, słychać klekot mechanizmów zawieszenia. Bolid Formuły E generuje jednak dźwięk o natężeniu nie większym niż około 80 dB. To zaledwie 10 dB więcej niż hałas, za jaki odpowiada przeciętny samochód osobowy. W konfrontacji ze 130 dB ogłuszającej kaskady dźwięków na torach F1 – porównywalnej do ryku startującego odrzutowca – to niemal mruczenie kota. A hałas w miejscu kierowcy bolidu Formuły może być jeszcze większy, powyżej pułapu 140 dB. Poza granicą bólu.
Ekolodzy od dawna protestują przeciw rozgrywaniu zawodów Formuły 1 z powodu natężenia dźwięku niebezpiecznego dla ludzi, ptaków i innych zwierząt. A także za sprawą zanieczyszczania środowiska spalinami i nanocząsteczkami szkodliwymi dla zdrowia. Bolid z silnikiem spalinowym pije około 75 litrów paliwa na 100 km. Silnik elektryczny takich zagrożeń nie stwarza.
Oba te atuty sprawiają, że wyścigi Formuły E będzie można bez przeszkód organizować w miastach, których władze i mieszkańcy nie życzą sobie hałaśliwych trucicieli F1. Ale to niejedyne powody decyzji, że Formuła E będzie rozgrywana nie na specjalnych torach, lecz na ulicach metropolii. Stawką jest przyszłość motoryzacji.