Najnowszy haft wygląda tak: girlanda jak na przyjęciach. Na każdym z trójkątów wyhaftowany fragment polskiego hymnu. Obok symbol. Pod „Jeno nasi” – falanga z kwiatkiem zamiast miecza, pod „Jeszcze Polska nie zginęła” – biedronka (czy raczej: Biedronka), przy „Będziem Polakami” – gwiazdy Dawida i księżyc z gwiazdką. Obok „Przemoc wzięła” – symbole Polski Walczącej, przy „Szablą odbierzemy” – na czarnym tle parasolka i wieszak. Po lewej stronie girlandy – wyhaftowane kwiatki. I niewykluczone, że to właśnie one, wyhaftowane w towarzystwie ciężkich od znaczeń słów i symboli, robią największe wrażenie.
Girlandę można oglądać w CSW Zamek Ujazdowski na wystawie „Późna polskość”. Jej tytuł to „Prywatka”. – To jest praca o zawłaszczaniu symboli. „Prywatka” – bo mi się to skojarzyło z zabawami małych chłopców – tłumaczy w krakowskiej kawiarni autorka Monika Drożyńska. Artystka, aktywistka, hafciarka, założycielka i członkini hafciarskiego kolektywu i szkoły haftu Złote Rączki.
O hafcie mówi na różne sposoby. Że to wbicie igły w jednym miejscu i wyciągnięcie jej w drugim. Że myślała, że to chłopak z przeszłości, z którym można wskoczyć na jeden numerek do łóżka, a okazało się, że to partner na całe życie. Czy raczej partnerka – bo traktuje haftowanie jak dziewczynę. Że haftowaniem wyciągnęła się z odmętów rozpaczy. Że to najzdrowsze z jej kompulsywnych zachowań. Że haft może być sposobem na życie. – Nie będzie ci przeszkadzało, jeśli wyciągnę tamborek? – pyta.
Haft osiedlowy
O tym, że umie haftować, przekonała się, gdy bez żadnych prób ani szkiców wyhaftowała napis: „Won betonowej dżungli”.