Koniec września, Las Vegas, finał mistrzostw świata w „Magic: The Gathering” (w skrócie MTG lub po prostu „Magic”). W zaciętym meczu Hiszpan Javier Dominguez wygrywa w decydującej, piątej partii z Grzegorzem Kowalskim i zostaje nowym mistrzem. Na jego konto wpłynie 100 tys. dol. Zdobywca drugiego miejsca zbierze połowę tej sumy. Pojedynek oglądają tysiące fanów na twitch.tv, serwisie wideo przeznaczonym do streamowania przede wszystkim eSportu.
W „Magic: The Gathering” gra się za pomocą specjalnych kart, podzielonych na pięć kolorów: biały, czerwony, czarny, zielony i niebieski. Każdy z kolorów reprezentuje inny światopogląd i ekosystem. Biały jest kolorem porządku i równi, niebieski – wiedzy i wysp, czerwony – ambicji i gór, czarny – żądzy władzy i bagien, a zielony – harmonii i lasów. Karty każdego koloru dzielą się na typy, podstawowe to czary, stworzenia i lądy. Gracz wciela się w maga, który przywołuje stwory i rzuca zaklęcia, czerpiąc magiczną energię z lądów. A celem gry jest pozbawienie drugiego gracza punktów życia za pomocą akcji szczegółowo opisanych na kartach. Choć wydaje się to skomplikowane, profesjonalne starcia są dynamiczne i dość krótkie – finał tegorocznych mistrzostw trwał niewiele ponad godzinę. Najkrócej można opisać „Magica” jako karcianą grę strategiczną z pewnym elementem losowości.
Własne zasady i model gry
Od wcześniejszych karcianek odróżnia tę grę aspekt kolekcjonerski. Talia każdego gracza jest inna, bo każdy kształtuje ją według własnych potrzeb i dostosowuje do swojej strategii. Kolekcjonerstwo to także wymiany kart między graczami, które budują społeczność. Zapewnia ono wreszcie długowieczność gry, no i większe zyski dla wydawcy, bo „Magic: The Gathering” nie kupuje się raz.