Pożywka intelektualna
Królowała piąta ćwiartka. Co się zmieniło w polskiej kuchni przez ostatnie 10 lat?
Dzień dobry państwu, nazywam się Basia Starecka i jestem dziennikarką kulinarną. Przedstawiam się w ten sposób dokładnie od dekady. Od czasu, kiedy na polskim rynku prasowym pojawił się magazyn kulturalno-kulinarny „Kukbuk”. Zostałam wtedy zaproszona do jego współtworzenia i robiłam to z wielką przyjemnością przez pięć lat jako wicenaczelna tego tytułu. Pisałam o jedzeniu już wcześniej, ale od tamtej pory miało to być moje główne zajęcie.
2013 – to był czas ostatnich podrygów legendarnych Przekąsek Zakąsek, baru w Hotelu Europejskim przy reprezentacyjnym Trakcie Królewskim w Warszawie, na wprost Pałacu Prezydenckiego. Miejsca wówczas ważnego dla towarzyskiego życia stolicy, jak i znaczącego dla wydarzeń, które miały zmienić symbolikę zawartości naszych talerzy. Pamiętam stamtąd dwa przekrzykujące się tłumy. Jeden na zewnątrz baru, zgromadzony wokół zniczy z okazji kolejnej miesięcznicy smoleńskiej, rozgniewany i smutny, drugi w środku baru, przy wódce za 4 i śledziach za 8 zł, wesoły i rozochocony. Dwa zgromadzenia w kontrze do siebie, ale zaskakująco w jednej kwestii zgodne. Oba krzyczały: „Tu jest Polska!”. Linia podziału, która wtedy dopiero subtelnie zaczynała się rysować przez Krakowskie Przedmieście, dziś wydaje się trudna do przeskoczenia. Również w kuchni, na talerzu, bo i tu rozgrywają się otaczające nas bitwy, pomiędzy hummusem a kotletem schabowym.
Tamten rok, 2013, okazał się przełomowy dla polskiej gastronomii i ważny dla smakoszy. Szefowie kuchni zyskiwali status i uwielbienie do tej pory przynależne gwiazdom muzyki, Wojciech Modest Amaro zdobył dla Polski pierwszą gwiazdkę Michelin, otwierały się kolejne miejsca z ambitną i autorską kuchnią. Na restauracyjne stoły wróciły: jarmuż, pasternak, wężymord, topinambur, kapłony, podroby i gęsina.