Język lubi uproszczenia, więc zamiast powiedzieć o kimś, że cierpi na syndrom de Clérambaulta – żyje w iluzji bycia w romantycznym związku z de facto nieznajomą osobą – można uznać, że jest „delulu”. To słowo, pochodzące od angielskiego delusional (cierpiący na urojenia), stało się międzynarodowym terminem, który promują ostatnio fanki i fani k-popu. Słownik Miejski.pl odnosi je wprost do tego środowiska: „Być delulu znaczy mieć obsesję na czyimś punkcie. To prześmiewcze zjawisko wywodzi się od kpopiar, które (...) wierzą w to, że kiedyś wejdą w jakąkolwiek relację z jakimś swoim ulubionym idolem lub idolką”. W samym środowisku wywołuje to czasem irytację: „Wyjdźcie »delulu« piwniczaki z jaskini i ujrzyjcie światło, a nie macie jakieś urojenia, że każdy z nich to wasz bf” (bf to boyfriend, czyli chłopak). Słowo to zdaje się łączyć z opisywanym przez psychologów zjawiskiem delusionships, czyli związków wyobrażonych, opartych na złudzeniach, ponoć częstych dziś u młodego pokolenia.
Nie da się już jednak „delulu” ograniczyć do sfery erotycznej. Oznacza po prostu osobę żyjącą w swoim świecie. W Polsce „delulu” wydaje się dość powszechnym stanem umysłu. Gdy ktoś podwyższył cenę wynajmu mieszkania, bo mu „wzrosła rata kredytu”, jeden z komentarzy brzmiał: „Oprócz tego, że »delulu«, to jeszcze jakie to jest po prostu pasożytnicze podejście, że ktoś ma ci kredyt spłacać”. A komentarz przed meczem naszych piłkarzy z Wyspami Owczymi mówił, że „oni to dopiero są »delulu«, jak myślą, że wygrają (czyt. ci w czerwonych gaciach)”. Nie brak też kontekstów politycznych („Ja nie wiem, PiS to naprawdę w jakimś swoim »delulu« świecie żyje”), a kiedy Jacek Saryusz-Wolski, eurodeputowany PiS, zachwalał w sieci swojego prezesa („wejście Jarosława Kaczyńskiego do rządu wyprzedziło pucz w Rosji, tak jak poprzednie wejście do rządu jako wicepremiera ds.