Zajmując się w życiu weganizowaniem tradycyjnych przepisów, można narazić się w wielu miejscach świata. Pamiętam, jakie larum podniosło się, gdy opublikowałem przepis na wegańską carbonarę. Wielu jest bowiem zagorzałych obrońców jedynej prawidłowej – według nich – receptury na to danie. Sprzeniewierzenie się jej, a już szczególnie rezygnacja z produktów odzwierzęcych, wywołało falę niezadowolenia. Myślę, że aż tak mocno jak Włosi nie obrazili się nawet Grecy, gdy stworzyłem wegańską moussakę i gyros, w których mięso zastąpiłem kolejno granulatem sojowym/soczewicą i poczciwym tofu. Wszak oni dań bezmięsnych mają w swej tradycyjnej kuchni bardzo wiele. Trudno powiedzieć, czy w Turcji (albo w Niemczech) ktokolwiek słyszał o moim döner kebabie, którego głównym składnikiem jest seitan. Jednak chyba w najgorszej sytuacji jestem, kiedy wybieram się na Śląsk. Kilka lat temu stworzyłem danie, w którym lekko bawiłem się formą tradycyjnej śląskiej potrawy – rolady. Nie dość, że przygotowałem ją z kotletów sojowych, to zamieniłem kolorami klasyczne dodatki. Tak powstały fioletowe kluski śląskie i niemodra kapusta. Wszystko polałem zaś roślinnym, gęstym sosem pieczeniowym.
W te wszystkie pomysły wpisuje się prezentowane poniżej Dan Dan spaghetti. Zderza się w nim pikantna, pełna umami i satysfakcjonująca kuchnia syczuańska z klasycznym włoskim makaronem, który zwykle wykorzystywany jest raczej w daniach łagodnych. Czynnikiem łączącym obie kuchnie jest prostota i takie też jest poniższe danie – łatwe w wykonaniu, z niewielkiej liczby składników, bez użycia wymagających technik. No, chyba że ktoś nie przepada za daniami mocno pikantnymi. Wszystkim pozostałym, którym potrawy ostre straszne nie są, polecam spróbować i narazić się tradycjonalistom, podążając za poniższą recepturą.