Google Glass: zbyt rozszerzona rzeczywistość

Tim Pool, wybrany przez „Time” Człowiekiem Roku 2011 (wyróżnienie zbiorowe dla „Protestującego”), znów przypomniał się światu jako pionier nowego dziennikarstwa. Tygodnik docenił go za słynną 21-godzinną internetową relację wideo z demonstracji Occupy Wall Street, którą przeprowadzał jeszcze jako osoba prywatna. Wykorzystywał wtedy nie tylko smartfon, ale i kamerę zamocowaną na latającym dronie. Do Stambułu, by relacjonować protesty na placu Taksim – już jako wysłannik magazynu „Vice” – zabrał ze sobą prototyp Google Glass – jeden z półtora tysiąca udostępnionych przez Google w ramach testów zainteresowanym szczęśliwcom. Za pomocą tego urządzenia robił zdjęcia, transmitował przez Internet relacje wideo, odpowiadał na e-maile i tweetował. Był zachwycony jego możliwościami: „Jest niesamowite”. Tak oto Google Glass stał się nowym symbolem cyfrowej technologii, której możemy użyć w walce o wolność. Tak jak wcześniej Facebook i Twitter, dzięki którym organizowali się anonimowi bohaterowie Arabskiej Wiosny, a dziś Turcy oburzeni autorytarnymi rządami premiera Erdoğana. Trudno o lepszą promocję. Komputer najbardziej osobisty Google Glass to mikrokomputer wyposażony w kamerę, mikrofon i transparentny, pryzmatyczny wyświetlacz dla prawego oka. Nosi się go jak okulary, dlatego tak właśnie bywa określany. Kamera ma rozdzielczość 5 megapikseli, można nią kręcić filmy w standardzie 720p (HD Ready). Obraz widoczny w pryzmatycznym wyświetlaczu jest – według Google – odpowiednikiem wysokiej jakości 25-calowego ekranu oglądanego z odległości ok. 2,5 m. Wstępnie mówi się o rozdzielczości 640 x 360 pikseli w istniejących egzemplarzach testowych zwanych Explorer, ale specyfikacja finalnej wersji Google Glass nie jest dotąd potwierdzona, wiele może się jeszcze zmienić. Fragment oprawki jest czuły na dotyk jak gładzik w notebookach, co pozwala sterować komputerem. To tylko jeden ze sposobów. Google Glass akceptuje także komendy głosowe. Mówimy: OK Glass, a potem wydajemy polecenie, np.: Zrób zdjęcie. Komendą może być również mrugnięcie powieką. Okulary z kolei komunikują się z nami nie tylko niewidocznym dla innych obrazem, ale także – równie dyskretnie – dźwiękiem. Nie, nie trzeba nieustannie nosić słuchawek, co byłoby z pewnością uciążliwe. Dźwięk jest przekazywany jako drgania przez kości czaszki. Glass łączy się z urządzeniami zewnętrznymi przez Wi-Fi i Bluetooth. Wystarczy zatem mieć ze sobą smartfon (najlepiej z systemem operacyjnym Android, z którego korzystają także okulary Google), by otrzymywać aktualne powiadomienia i samemu wysyłać oraz wyszukiwać informacje w Internecie także poza zasięgiem lokalnej sieci, np. podczas spaceru. Podobno bateria w Google Glass wytrzyma dzień użytkowania, choć raczej nie należy zakładać, że aż tyle, jeśli w tym czasie będziemy non stop nadawać relacje wideo. Pamięć to 16 GB, z czego 12 GB będzie dostępne jako przestrzeń do zapisu. Za mało? Nie. Dzięki Internetowi urządzenie będzie się przecież synchronizować z Google Drive w chmurze. Okulary powinny trafić do sprzedaży już pod koniec bieżącego roku. W cenie najpewniej zbliżonej do 1,5 tys. dol. Współzałożyciel Google i spiritus movens Projektu Glass Siergiej Michajłowicz Brin widzi w swym ukochanym gadżecie najlepszą szansę na pozostawanie w strumieniu informacji przy możliwie najmniejszym wysiłku z naszej strony. Podczas wystąpienia na tegorocznym TED (słynnej retransmitowanej w Internecie konferencji naukowej z ponadmiliardową widownią) tłumaczył, że celem jest uwolnienie ciała i zmysłów, bo urządzenie – w przeciwieństwie do smartfona – nie musi angażować naszych rąk. Pozwala słyszeć więcej z otoczenia, bo nie zatyka uszu. Więcej też widzimy, bo nadal możemy rozglądać się swobodnie, a wyświetlany w transparentnym pryzmacie obraz, umieszczony ponad linią wzroku, nie ogranicza istotnie pola widzenia. – Korzystając z Google Glass, w przeciwieństwie do smartfona, nie podlegamy społecznej izolacji. Mamy też większą swobodę w korzystaniu ze swego ciała – przekonywał Brin. Jak przyznał, gdy półtorej dekady temu stworzył z Larrym Page’em Google, docelowo myśleli o wyeliminowaniu konieczności korzystania non stop z wyszukiwarki, bo informacje powinny napływać same w miarę potrzeb. – Dziś sądzę, że zbliżamy się do tej wizji. Jakkolwiek szokująco by to brzmiało, smartfony, w przeciwieństwie do Google Glass, przynależą do świata minionych technologii – niezdolnych do miękkiej integracji z ludzkimi zmysłami w harmonijnie funkcjonujący ekosystem. Świat rozszerzony Google Glass to najdoskonalsza jak dotąd realizacja wizji życia w tzw. rozszerzonej rzeczywistości. Producent chętnie punktuje na filmach promocyjnych walory korzystania z tego rozwiązania. Robienie zdjęć, gdy tylko widzimy coś wartego utrwalenia w pamięci, a nie ma czasu na sięgnięcie po aparat lub ręce są zajęte, bo kręcimy młynka roześmianym potomkiem. Prognoza pogody na dziś, gdy zerkamy za okno. Lektura maili i wiadomości z serwisów społecznościowych. Śledzenie ruchu auta na mapie bez odrywania wzroku od drogi. Głośne zadanie pytania o długość mostu Brooklyńskiego i odpowiedź wyświetlona na ekranie, bo Google Glass zrozumiał, co do niego mówimy. Prośba o przetłumaczenie na chiński „pół kilo”, bo akurat coś nas kusi na targu w Pekinie. Aktualne komunikaty o oczekiwanym samolocie, gdy spokojnie pijemy kawę na lotnisku. I cała masa innych życiowych udogodnień, na które wpadną twórcy oprogramowania. Dostępnych łatwo dzięki pisanym specjalnie z myślą o Google Glass aplikacjach, a nie tylko dzięki tradycyjnemu korzystaniu z Internetu. Wydaje się, że tych narzędzi i usług może pojawić się nawet więcej, niż życzyłby sobie Google. Gdy jedna z firm specjalizujących się w pornografii zaoferowała pierwszy tego typu program na GG Tits&Glass, został szybko zablokowany, mimo że nie naruszał regulaminu. Google uznał, że możliwość robienia zdjęć i filmów w sytuacjach, gdy zwykle ręce mają co innego do roboty niż trzymanie kamery, jest nie do przyjęcia. Podobnie jak dzielenie się nimi na bieżąco w sieci. Intencje firmy z Mountain View łatwo zrozumieć, łatwo też z nimi sympatyzować (duże brawa za właśnie ogłoszoną przez Google krucjatę przeciw pornografii dziecięcej). Naiwnością byłoby jednak myśleć, że na dalszą metę Google Glass uda się ustrzec swego dziewictwa. Już krążą plotki o pracach nad oprogramowaniem do cyfrowego rozbierania