Zboże jest podstawą diety ludzi, odkąd stali się rolnikami. Najczęściej przybiera postać chleba. Żeby jednak na naszych stołach pojawiły się aromatyczne bochny z chrupiącą skórką, musieliśmy się wiele nauczyć.
Zanim człowiek odkrył moc zakwasu i drożdży, przez długie tysiące lat raczył się przaśnymi plackami oraz zbożowymi bryjami. W 2015 r. naukowcy znaleźli dowody, że mieszkańcy jaskini Paglicci w środkowych Włoszech 32 tys. lat temu robili mąkę z dzikiego owsa. Najpierw podgrzewali ziarna (bo ciepłe zboże łatwiej wymłócić), a później rozcierali je na dużym kamieniu. To najstarsze potwierdzenie wytwarzania mąki pokazuje, że człowiek, na długo zanim zaczął uprawiać zboża, zbierał i mełł ziarna dziko rosnących zbóż i traw, choć nie wiadomo, czy z uzyskanej grubo mielonej mąki robił brejowatą zupę czy piekł na rozgrzanych kamieniach podpłomyki.
Polityka
4.2016
(3043) z dnia 19.01.2016;
Nauka;
s. 72
Oryginalny tytuł tekstu: "Życie jak kromka chleba"
