Po co eksperymentalnie zakażać ludzi SARS-CoV-2?

Dotychczas nikt nie próbował eksperymentalnie zakażać ludzi SARS-CoV-2 w celach badawczych. W Londynie pierwsze tego typu testy powinny ruszyć już niedługo. Zezwoliła na nie komisja bioetyczna.

W marcu ubiegłego roku pisałem o powstającym w Londynie ośrodku, w którym miałyby być prowadzone badania mające na celu intencjonalne zakażanie uczestników wirusem SARS-CoV-2 i dalszą ich obserwację. Na pierwszy rzut oka brzmi to przerażająco, ale tego typu badania prowadzono już wcześniej z udziałem innych patogenów, np. wirusów grypy, wirusa dengi, rinowirusami, zarodźcem malarii, lamblią, bakteriami z rodzaju Campylobacter czy pałeczką okrężnicy. Ryzyko jest dość oczywiste: zdrowi ludzie mogą poważnie zachorować, a jeżeli badania dotyczą choroby zakaźnej – rozprzestrzenić patogen. Gdy w latach 70. prowadzono tego typu eksperymenty z przecinkowcem cholery, jeden z ich uczestników wymagał dożylnego podania łącznie... 26 l elektrolitów.

Krytyczne pytania, niełatwe odpowiedzi

Zaletą tego typu badań jest to, że pozwalają na udzielenie odpowiedzi na pytania, na które nie sposób odpowiedzieć w oparciu o obserwacje pacjentów lub badania kliniczne, a tylko częściowo na podstawie wyników testów przeprowadzonych na zwierzętach. Ponadto na ogół wystarczy, by brało w nich udział kilkudziesięciu uczestników, a nie tysiące. A zatem: po co eksperymentalnie zakażać ludzi SARS-CoV-2?

Umożliwi to chociażby weryfikację skuteczności szczepionek przeciw w covid-19, ustalenie, jak często u szczepionych może dochodzić do zakażeń bezobjawowych oraz czy takie osoby mogą dalej transmitować wirusa. Z punktu widzenia kontroli pandemii wyjaśnienie tych kwestii jest bardzo istotne.

covid-19

koronawirusy

szczepionka na koronawirusa

Piotr Rzymski

profesor nauk medycznych i nauk o zdrowiu, wykładowca Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, biolog środowiskowy i medyczny, współautor kilkuset publikacji naukowych, wykładowca i popularyzator nauki. Dyrektor Naukowy międzynarodowej sieci badawczej Universal Scientific Education and Research Network (USERN), ekspert unijnej Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych (REA), ekspert zewnętrzny WHO ds. toksyn sinicowych, sekretarz Polskiego Towarzystwa Limnologicznego. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i MNiSW. Nagrodzony tytułem Lider Roku 2021 w Ochronie Zdrowia w kategorii Zdrowie Publiczne. Zdobywca Nagrody Głównej w konkursie Popularyzator Nauki. Od 2020 r. klasyfikowany w rankingu 2 proc. najlepiej cytowanych naukowców na świecie opracowywanym przez Uniwersytet Stanforda i wydawnictwo Elsevier. Od 1998 r. jeździ po świecie na koncerty The Rolling Stones. Kolekcjoner płyt gramofonowych, człowiek lasu i gór, od lat otoczony przez przygarnięte koty.

Rozwiń