Po pierwsze, był to prawie na pewno nagły zgon. Czyli taki, który następuje bez objawów poprzedzających lub po bardzo krótkim ich trwaniu. Tak by wynikało z lakonicznych, ale zgodnych wzajemnie relacji medialnych. W tym momencie pojawia się istotne pytanie: czy ktoś był przy Korolyowie w momencie utraty przytomności? Znaczna część pozaszpitalnych przypadków zatrzymania krążenia u ludzi młodych jest bowiem następstwem jakiejś choroby serca, ale takiej, która po uratowaniu ofiary może pozwolić jej na jeszcze wiele lat życia.
Czytaj też: Najbardziej powszechne schorzenie serca
Anglosasi mówią o takich przypadkach, że są to serca w zbyt dobrym stanie, żeby miały umierać. Dlatego natychmiastowe podjęcie prostej akcji ratowniczej i wezwanie zespołu ratownictwa medycznego może prowadzić do pełnego sukcesu. Niestety, brak takiej akcji kończy się śmiercią lub trwałym ciężkim inwalidztwem z powodu uszkodzenia mózgu.
Oczywiście, świat nie jest zerojedynkowy i w grę wchodzą dodatkowe czynniki. Przede wszystkim miejsce, gdzie nastąpiła utrata przytomności. Jeżeli jest publiczne – szanse na uratowanie rosną, niekiedy bardzo wysoko. Jeżeli w domu ofiary (a tak było w tym przypadku) – maleją, bo bardzo często ta osoba jest w domu sama. A poza tym, jeżeli nie jest, to prawidłowe działania ratownicze są przez domowników podejmowane niestety o wiele za rzadko.
No i wreszcie: warto pamiętać, że przyczyny samego wydarzenia mogą być różne. Nawet potencjalnie śmiertelne zaburzenia rytmu serca mogą pozostawić istotne pole do skutecznego działania, podczas gdy masywne krwawienie do wnętrza czaszki – np.