Krzysztof Herman, wiceminister rozwoju regionalnego: – Uczciwie trzeba powiedzieć, że nie każdy wnioskodawca dostanie wsparcie, ale pieniędzy unijnych jest tyle, że od Piasta Kołodzieja ten kraj takich nie widział. Między 2007 a 2013 r. możemy się starać o 67,28 mld euro. Efekty widać niemal w każdej gminie: wyremontowano ponad 5 tys. km dróg i zbudowano 10 tys. km sieci kanalizacyjnej, dotacje na uruchomienie firmy dostało 13 tys. przedsiębiorstw, 2,6 mln bezrobotnych skorzystało z różnych form szkolenia. Niestety w warszawskim Centralnym Punkcie Informacyjnym (PI) nie opowiada się już o Piaście Kołodzieju ani o szufladach z kasą (patrz słownik). W czerwcu 2009 r. poszła tam Katarzyna Sochańska, malarka i społecznik, szefowa małego stowarzyszenia, które stara się zachęcać wiejskie dzieci do działalności artystycznej. Aktywność stowarzyszenia uzależniona była dotąd od hojności sponsorów, więc Sochańska miała nadzieję, że dotacja uporządkuje jego efemeryczną działalność.
Wymyśliła na początek, że przez cały rok szkolny grupa artystów będzie prowadzić pod Białymstokiem warsztaty w wiejskich szkołach. Przyjeżdżaliby co dwa tygodnie na dwa dni. Przywieźliby materiały, popracowali z dziećmi, a potem urządzili wystawę. Potrzebne było 15 tys. zł. – Człowiek zza biurka zapytał najpierw, czy wygenerowałam wniosek, czy mam numer i nazwę priorytetu, czy wybrałam poddziałanie i numer konkursu. Ponieważ nie wiedziała, o czym mówi, uznał ją za początkującą i podał adres strony www z podstawowymi informacjami o 19 unijnych programach, podał link, z którego można ściągnąć wniosek, i poprosił, by poświadczyła pisemnie swoją wizytę w jego biurze. Wróciła następnego dnia, bo strona www była wypełniona urzędniczą nowomową.
Inny pan za biurkiem był milszy; wysłuchał opowieści o warsztatach i ocenił, że może chodzić o IX priorytet i o działanie 9.