Dzień dobry! Jestem Ewa, alkoholiczka, od 15 lat niepijąca. Ewa przedstawia się w rytualny sposób, obowiązujący na mityngach Anonimowych Alkoholików. To weszło jej w krew. Chętnie zgodziła się na rozmowę, bo jest zaangażowana w ruch AA, a dawanie osobistego świadectwa to jeden z ważnych obowiązków uczestników ruchu.
Jest zadbaną, dynamiczną kobietą w średnim wieku i kiedy zaczyna z drastycznymi szczegółami opowiadać historię swojego życia, trudno uwierzyć, że mówi o sobie. – Spalił mi się dom, w pożarze zginął siedmioletni syn. Zaczęłam pić. Piłam coraz więcej i więcej. Rozpadło mi się małżeństwo, wpadłam w długi. Jeden kredyt, drugi. Potem to była spirala, jak z alkoholem. Banki, wierzyciele, windykatorzy, komornik. Bałam się ze skrzynki wyjmować kolejne awizo. Straciłam dach nad głową, pogrążałam się w gównie. Gdyby nie przyjaciele, spałabym pod mostem.
Opowiada szybko, niemal na jednym oddechu, by przejść do najważniejszego – jak trafiła na swój pierwszy mityng AA. Jak początkowo była nieufna, nie wierzyła deklaracjom uczestników, że nie piją. Tylko tak gadają – myślała. I tym dziwacznym obrzędom. Modlitwie o pogodę ducha („Boże, użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić, odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić, i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego”) i tym „miśkom” robionym przy różnych okazjach.
Dziś chętnie w tym uczestniczy, bo rozumie sens wzajemnego dawania sobie wsparcia. To działa, w każdym razie w jej przypadku zadziałało: pracuje, nie pije, nie ma długów, ułożyła sobie życie. Dlatego nie tylko uczestniczy w mityngach Anonimowych Alkoholików, ale także Anonimowych Dłużników. Bo metoda „12 kroków AA” jest dziś stosowana także w rozwiązywaniu innych problemów. Swoje grupy mają uzależnieni od narkotyków, hazardu, seksu, zakupów, obżarstwa. Liczba pokus, nad którymi człowiek łatwo traci kontrolę, jest coraz większa.